Կիրակի օրը մենք մեկնեցինք Մեղրաձոր գյուղ։ Մեղրաձորը ինձ զարմացրեց իր բուսականությամբ։ Այնտեղ ծառերը այնքան շատ էին, որ անգամ հաշվել չէր լինում, իսկ ծառերը զարմացրեցին ինձ նրանով, որ գույնզգույն էին, իսկ դա, իհարկե,գունեղ աշնան շնորհիվ։
Մեղրաձորը գտնվում է Կոտայքի մարզի Հյուսիս-արևմուտքում։ Նրա հարևանությամբ է գտնվում Մարմարիկ գետը։
Ճանապարհին մենք կանգ առանք Մարմարիկի ջրամբարի մոտ։ Ջրամբարի մեջտեղում գտնվում է Նարե աստվածուհու արձանը։ Այնտեղ ձկնորսները որսում էին ձուկ։ Մենք ծանոթացանք ձկնորսության կանոնների հետ և շարունակեցինք ճանապարհը դեպի բլուր, որտեղից էլ մենք պետք է հաղթահարեինք բարձունքը։ Բլրի սկզբնական մասում կար տաղավար, որտեղ մենք նախաճաշեցինք`հյուրասիրելով մեկս մյուսին։ Բարձրանալու ընթացքում ես նկատեցի շատ կաղնիներ, որոնցից թափվում էին կաղիններ։ Բլրի գագաթին Թեժառույքի վանքն էր։ Ինձ և իմ ընկերուհի՝ Աստղիկին շատ էր դուր եկել վանքը։ Մենք միասին Հիսուս Քրիստոսի նկարի գոգին շարեցինք ծաղիկներ, վառեցինք մեր ընտանիքի անդամների համար մոմեր և բեմի քարին վառեցինք մեր ընկերության մոմը։ Մենք խաղացինք խաղեր, բայց շատ քիչ, որովհետև մեզ երկուսիս հետաքրքրել էր վանքը։ Վանքի մոտակայքում կար մի արձան, որը նման էր կովի և մենք նրա տակ հուշանվեր թողեցինք։ Դրանից հետո նկարչությամբ զբաղվեցինք։ Ես աշնան գունեղ գույներով նկարեցի ծառ, իսկ միջատները հավաքվեցին նրա վրա, ապա մենք հետ իջանք։ Մենք երեք ընկերներով և ընկեր Շուշանը ամենավերջինն էինք հասել, բայց ընթացքում շատ հետաքրքիր բաներ սովորեցինք։ Ես անգամ չգիտեի, թե ոնց ենք իջնելու, բայց հայտնաբերեցի այդ ձևը՝ իջնել դեպի հյուսիս։ Եվ այդպես մենք կարողացանք իջնել բլուրից։ Իսկ հետո ավտոբուսով ետ գնացինք տուն։