Յուրաքանչյուր մարդու համար կարևոր է իմանալ իր ծագումնաբանությունը։ Ես ծնվել եմ Արմավիրում՝ Փարաքար գյուղում։ Իմ հայրը ծնվել է Նոր Հաճնում, իսկ մայրս՝ Երևանում․ նրա նախնիները Արմավիրից են։ Տատիկս և պապիկս ծնվել են Լոռիում։ Կարելի է ասել, որ իմ նախնիները Լոռիից են։ Լոռեցիները միամիտ են, պարզ, բարի, հյուրընկալ, բարեսիրտ ու առատաձեռն։ Միամիտ են, քանի որ հավատում են անիրականին և փորձում մյուսներին էլ համոզել։ Լոռեցիները իսկապես ընկերասեր են, հյուրասեր և առատաձեռն։ Սիրում են ամեն պատեհ առիթ օգտագործել և խնջույք կազմակերպել՝ փորձելով ձերբազատվել առօրյա հոգսերից։
Լոռեցիները ոչ այնքան միամիտ են, որքան ավելորդ հարցասեր։ Լոռեցին պետք է-պետք չի, հարց է տալիս: Լավագույն վկայությունը ամենահայտնի անեկդոտն է.
-Անձրև ա գալիս:
-Դռաաա՞նը:
Նունիսկ այո-ոչ պատասխան հայցող հարցերին լոռեցին չի կարող առանց հարցի պատասխանել: Հարցրեք լոռեցուն, թե արդյոք նա սոված է, երբեք այո կամ ոչ չեք լսի նրանից: Պատասխանի մի քանի տարբերակ կարող եմ առաջարկել.
— Խի՞:
-Բա կու՞շտ եմ:
-Սոված եմ, բա ի՞նչ եմ:
-Բա հո սովա՞ծ չեմ:
-Ես ի՞նչ գիդեմ:
Լոռվա բարբառի գրական տարբերակները։
Օրինակ՝ բիձա՝ բիձիկ, հորեղբայր, զրից՝ զրույց…
շաշ-ծալապակաս
բի-բեր
ապո-ախպեր
մլորած-մոլորված
ուտես ոչ- չուտես
հլե-հապա
ընչի-ինչու
քիրա-քույր
հոքիր-հորաքույր