Ողջո՛ւյն, ես Նատալին եմ՝ բլոգի ղեկավարը։ Այս ուսումնական և աշնանային հանգստյան օրերին ես կցանկանամ ներկայացնել իմ անհատական նախագիծը, որի մեջ մտնում է անհատական կամ ընտանեկան ընթերցանություններ, գրողների ճանաչություն և ստեղծագործական աշխատանքներ։ Ամեն մի առաջադրանքից առաջ ես դնում եմ օրինակ, որի ստորին մասում դուք պետք է դնեք արդեն ձեր օրինակը։ Անցնենք մեր հետաքրքիր նախագծին։
Թեմա՝ անհատական կամ ընտանեկան ընթերցանություններ
Լսելուց հետո ընտրեք մի ստեղծագործություն(ներ) և ձայնագրեք։
Ե․ Չարենց <<Զարմանալի աշուն>>
Իսկ այստեղ տեղադրեք ձեր օրինակը՝
․․․
Թեմա՝ գրողների ճանաչություն
Այս նյութը կարդալուց հետո ընտրեք ձեր սիրելի գրողին կամ գրողներին և հավաքեք տեղեկություններ նրանց մասին և դրեք ստորին մասում։
Ջաննի Ռոդարի
Ջաննի Ռոդարին ծնվել է 1920 թ․ Հյուսիսային Իտալիայում և մահացել Հռոմում՝ 1980 թվականին։ Այսինքն մահացել է 60 տարեկան հասակում։ Հատկապես ես, շատ եմ սիրում նրա հեքիաթները և ունեմ նրա հայտնի գրքերից մեկը, որը կոչվում է՝ <<Հեքիաթներ հեռախոսով>>։ Երբ ես կարդում եմ հայրիկիս համար իմ հորինուկները, նա միանգամից ինձ ասում է՝ <<Այնպես լավ ես գրել, կարծես Ջաննի Ռոդարին լինես>>։
Նրա հայրը հացթուխ էր և մահացավ, երբ Ջաննին 10 տարեկան էր։ Ջաննիին և նրա երկու եղբայրներին մեծացրել է մայրը։ Ջաննին հաճախել է ճեմարան՝ Սևեսո քաղաքում և 17 տարեկանում ստացել է ուսուցչի որակավորում, որից հետո դասավանդել է Վարեսե մարզի գյուղական դպրոցներում։ Նա սիրում էր ջութակ նվագել և ընթերցել տարբեր հեղինակների երկեր։ Ջաննի Ռոդարին համարվում է 20-րդ դարի լավագույն մանկագիրներից մեկը։
Նա հայտնի է հատկապես «Չիպոլինոյի արկածները» և «Ջելսոմինոն խաբեբաների աշխարհում» վիպակներով, սակայն նրա ստեղծագործական կյանքը առավել բազմազան է։ Քչերին է հայտնի, որ Ռոդարին ունի նաև բանաստեղծությունների ժողովածուներ։ 1951 թվականին, երբ նա դարձավ Հռոմի մանկական շաբաթաթերթի գլխավոր խմբագիրը, միաժամանակ սկսեց գրել իր առաջին՝ մանկական բանաստեղծությունների ժողովածուն՝ «Il libro delle filastrocche»։ Այսինքն՝ մանկական ոտանավորների գիրք։ Ի դեպ գիրքը լույս տեսավ հենց նույն թվականին։
Աուդիո տարբերակ՝
Այժմ այստեղ հավաքիր քո սիրված գրողի կամ գրողների մասին տեղեկություններ։ Կարող ես նաև այս թեմայի շուրջ աուդիոգիրք պատրաստել։
…
Թեմա՝ ստեղծագործական աշխատանքներ
Սա իմ հորինած հորինուկն է։ Սա կարդալուց հետո կատարե՛ք առաջադրանքները և հորինե՛ք աշնանային մի հետաքրքիր և զվարճալի հորինուկ։
Գնացի՜նք․․․
Մի անգամ աշնանը․․․
Մի անգամ աշնանը տեղի ունեցավ մի շա՜տ վատ դեպք։ Դեպքն այն էր՝, որ աշուն չէր։ Դե այո, արդեն հասել էր տարվա նախավերջին եղանակը և ոչ մի տերև չէր գունավորվել, աշխարհը չէր ոսկեզօծվել։ Բոլոր մարդիկ տխրել էին։
Մի աղջիկ կար, ում անունն էր՝ Նարե։ Բոլորից շատ նա էր տխրել, որովհետև նա շատ էր սիրում թավալվել աշնանային տերևների կույտերի մեջ։ Մի առավոտ նա որոշեց դուրս գալ տանից և գնալ, գտնել այդ վատ դեպքի պատճառը։ Ճիշտ է, նա վախենում էր, բայց նա պետք է հասներ իր նպատակին և շարժվեց առաջ։ Գնաց, գնաց մեկ էլ հանդիպեց մի կախարդական ծառի, որը աղջկան հարցրեց․
— Ո՞ւր ես գնում, օրիորդ։
— Իսկ քեզ ի՞նչ հետաքրքիր է։ Ես անծանոթների հետ չեմ զրուցում։
— Ի՞նչ ես խոսում,-ասաց ծառը,-ես <<Կարմիր գլխարկ>>-ի գայլը չեմ, որը քեզ խաբեմ։ Ասա՛, ի՞նչ է պատահել։
— Դե՜․․․ աշունն է կորել։ Ես էլ գնում դրա պատճառը գտնեմ։
— Գիտեմ, հիմա աշուն է, բայց բնությունը աշուն չէ։ Անկեղծ ասած, ես գիտեմ դրա պատճառը։
— Լո՞ւրջ,-զարմացավ աղջիկը։
— Այո՛, պատճառն այն է, որ աշունը քնել է։
— Եթե նա քնել է, ապա ես ինչպես եմ նրան արթնացնելու։
— Այ դա մի փոքր դժվար է, դու պետք է գնաս այս ճանապարհով, որպեսզի գտնես նրան։
— Բայց այս ճանապարհը ոչ մի տեղ չի տանում,-վշտացած ասաց Նարեն։
— Գիտեմ, բայց միակ լուծումը սա է։
Աղջիկը հավաքեց համարձակություն և գնաց այդ ճանապարհով։ Ճանապարհը շա՜տ երկար էր, որովհետև այդ ճանապարհը ոչ մի տեղ չէր տանում։ Նարեի ոտքերը արդեն ցավից ընկնում էին, բայց նա շարունակում էր իր ճանապարհը։ Այդ ընթացքում նա լսեց այսպիսի ձայներ՝ <<Ո՜ւ, ո՜ւ, ո՜ւ, ո՜ւ>>, իսկ հետո՝<<Խշ, խշ, խշ>> և ամենավերջում խռմփոցի ձայն։ Նարեն սկզբում վախեցավ, բայց հիշեց, որ ծառը նրան ասել, որ աշունը քնել է ու հասկացավ, որ այդ տարօրինակ ձայները հենց նա է հանում։ Նա հավաքեց համարձակություն և գնաց դեպի այդ ձայները։
— Բայց ծառն ասում էր, որ այս ճանապարհը ոչ մի տեղ չի տանում, բայց արի ու տես, որ այս տարօրինակ ճանապարհը ինչ-որ մի տեղ տանում է։
Մի քանի րոպե անց նա հասավ ամենա-ամենա-ամենագեղեցիկ անտառը։ Ծառերը իրենց զարդարել էին կարմիր, դեղին, նարնջագույն և կանաչ զարդերով։ Նարեի մոտ այնպիսի տպավորություն էր, որ նա երազ էր տեսնում։ Հետո նա նկատեց մի հիասքանչ, զարդարված, գույնզգույն մազերով, թանկարժեք քարերից պատրաստված մատանիներով, կապտաչյա մի թագուհի։
— Այո՜, այո՜, այո՜։ Ես գտա աշնանը։ Արի՛, թագուհի Աշուն։ Արի՛ իմ ետևից, որպեսզի գաս ու լցնես աշխարհը քո գեղեցկությամբ։
Բոլոր մարդիկ շատ ուրախացան և այսպիսով թագուհի Աշունը կրկին զարդարեց մեր աշխարհը։
Ակրոստիքոսներ <<աշուն>> բառով՝
Տատիկիս հորինածը՝
Ամառը կանցնի,
Շուտով կգա աշունը,
Ուրա՜խ, ուրա՜խ երգելով,
Նարեն բակում կթռչկոտա։
Իմ օրինակը՝
Աշունն այս հմայիչ,
Շուտով կվերջանա,
Ու մենք նրա կարոտից,
Նռան հատիկի հյութով կներկենք ծառերը։
Առաջադրանքներ՝
- Ո՞վ որոշեց հետ բերել աշնանը։
- Նկարի՛ր այս հեքիաթի գեղեցկուհի Աշնանը։
- Գրի՛ր <<Աշուն>> բառով ակրոստիքոս։
- Ի՞նչն է այս հեքիաթի իմաստը։
- Եթե դու լինեիր աշնան արարիչը ի՞նչ գույներով կներկեիր ծառերի տերևները։ Նկարի՛ր աշունը քո նախընտրած գույներով։
- Առանձնացրո՛ւ և բացատրի՛ր հորինուկի մեջ գործածված փոխաբերությունները։
Սիրելի դասընկերներ, եթե այս նախագիծը ձեզ դուր եկավ, ապա տարե՛ք ձեր բլոգ և իրականացրե՛ք այն։
